ks. Łukasz Szczeblewski
Rys historyczny c.d.
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2015
wydrukuj ten artykułZreformowane przez Sobór Trydencki (1545-1563) księgi liturgiczne pozostawały w użytku praktycznie niezmienne aż do Soboru Watykańskiego II (1962‑1965), który stał się kolejnym punktem zwrotnym w historii tych ksiąg. Do tego momentu w całym Kościele używano jednakowych ksiąg, których w żaden sposób nie wolno było zmieniać, nad czym pilnie czuwała Stolica Apostolska. Reforma liturgiczna Soboru Watykańskiego II wprowadziła w tej kwestii znaczące zmiany. Uwzględniono postulaty zawarte w Konstytucji o liturgii Sacrosanctum concilium, gdzie czytamy, że „liturgia składa się z części niezmiennej, pochodzącej z ustanowienia Bożego, i części podlegającej zmianom, które z biegiem lat mogą, a nawet powinny być zmienione, jeżeli wkradły się do nich elementy, które niezupełnie odpowiadają wewnętrznej naturze samej liturgii, albo jeżeli te części stały się mniej odpowiednie. (...)
