ks. Marcin Stefanik SChr
Seminarium i co dalej?
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 05, maj 2015
wydrukuj ten artykułKróluj nam, Chryste!
Święcenia kapłańskie (prezbiteratu) są zwieńczeniem sześcioletnich przygotowań kleryków do podjęcia zadań wynikających ze zgody na realizację powołania. To sakrament, poprzez który namaszczeni Duchem Świętym otrzymują znamię (czyli niezatarty znak, jak przy chrzcie, bierzmowaniu), aby upodobnić się do Chrystusa Kapłana i działać w Jego zastępstwie. Są współpracownikami biskupa, by służyć ludowi Bożemu, jak podpowiada Konstytucja dogmatyczna o Kościele, nr 28.
Miesiąc maj obfituje w wielu miejscach w uroczyste święcenia, które odbywają się podczas Mszy Świętej zasadniczo w kościele katedralnym. Udziela ich biskup. Jemu przysługuje ten przywilej, ponieważ posiada on pełnię kapłaństwa. Podobnie, jak pierwsi Apostołowie, tak i ich współcześni następcy nakładają ręce na głowę kandydata i wypowiadają specjalną modlitwę konsekracyjną. Te dwa elementy są istotą i wymogiem, aby święcenia były ważne. Przypomnijmy, że święcenia prezbiteratu muszą być poprzedzone święceniami diakonatu (ale o tym przy innej okazji). Gest nałożenia rąk i modlitwa są stałym elementem sakramentu święceń. Po przedstawieniu kandydatów do świeceń biskup, chcąc się upewnić, czy są tego godni, prosi o opinię osoby za to odpowiedzialne (z reguły jest to rektor seminarium bądź przełożony zakonny). (...)
