ks. Jarosław Staszewski SChr
Tchnienie
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2018
wydrukuj ten artykułW latach 1308-1311 włoski malarz Duccio di Buoninsegno stworzył dla katedry w Sienie arcydzieło wszechczasów. Słynna Maestà zdobi dzisiaj katedralne muzeum. Monumentalny poliptyk ukazuje zasiadającą na tronie Madonnę z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów i świętych. Predellę, rozbudowane zwieńczenie i rewers ołtarza wypełnia kilkadziesiąt nowotestamentalnych, hagiograficznych i apokryficznych przedstawień, wśród nich sześć ewangelicznych scen, ukazanych na rewersie ołtarza, których akcja rozgrywa się po zmartwychwstaniu Chrystusa.
Pierwsze dwa obrazy ilustrują opisane w dwudziestym rozdziale Ewangelii św. Jana wizyty Chrystusa w Wieczerniku – w niedzielę zmartwychwstania (J 20,19-23) i osiem dni później (J 20,24-29). Obie sceny rozgrywają się na tle architektury symbolizującej Wieczernik z widocznymi zamkniętymi drzwiami pośrodku. Na tle tych drzwi – w obu przypadkach – stoi Chrystus. Drzwi są zamknięte z obawy przed Żydami, jak informuje Ewangelista (J 20,19), ale wydaje się, że symbolizują także głębszy lęk, obecny w sercach Apostołów. Uczniowie Jezusa boją się bowiem nie tylko o to, że mogą być pojmani i straceni, podobnie jak ich Mistrz. Trwoży ich także niepewność: czy zapowiedzi się spełnią, czy historia Jezusa z Nazaretu będzie miała swój ciąg dalszy i jaką rolę oni w niej odegrają…
Podobnie jest na drugim obrazie. Jezus stoi na tle zamkniętych drzwi, ukazując Tomaszowi swój bok i pozwalając mu dotknąć rany. (...)
