ks. Tomasz Bać
Niedziela – dzień Eucharystii i kultu w początkach chrześcijaństwa
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 05, maj 2018
wydrukuj ten artykułWszystkie dokumenty chrześcijańskie pochodzące z pierwszych trzech wieków niemal jednomyślnie przedstawiają niedzielę jako dzień kultu, czyli dzień, w którym wspólnota chrześcijańska gromadzi się wokół ołtarza, aby „łamać chleb”. U początków nie było innego sposobu świętowania dnia, w którym Chrystus zmartwychwstał, niż uczestnictwo całej wspólnoty w Eucharystii. Chrześcijanie musieli zatem zorganizować sobie ten dzień w taki sposób, aby uczestniczyć w zgromadzeniu liturgicznym. Zwykle nie było to łatwą sprawą, gdyż żydowski pierwszy dzień, czy rzymski dzień Słońca nie należał do dni wolnych od pracy. Z tego względu pochodzące z pierwszych wieków świadectwa chrześcijańskie przekazują informacje, iż chrześcijanie w tym czasie gromadzili się na Eucharystii albo w sobotę wieczorem, albo w niedzielę przed świtem. W ten sposób świętowali oni wydarzenie zmartwychwstania Chrystusa oraz mogli spełniać wszystkie prace i zadania, do jakich wzywało ich współczesne im społeczeństwo. Zatem już u samych początków historii chrześcijaństwa Eucharystia była prawdziwym centrum niedzieli, a bez celebracji „Pamiątki Pana” nie można sobie wyobrazić przeżywania „Dnia Pańskiego” w żadnej wspólnocie.
Aby odkryć dynamizm niedzielnej Eucharystii w początkach chrześcijaństwa, należy zwrócić uwagę na dwa czynniki, które ją charakteryzują. (...)
