Leszek Wątróbski
Polacy w Serbii. Rodacy z Ostojićeva
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2019
wydrukuj ten artykułIstnieją udokumentowane informacje, że polscy oficerowie brali udział w I powstaniu serbskim (1804‑1813). W drugiej połowie XIX wieku, a szczególnie po upadku powstania styczniowego, do Serbii przybyło także wielu lekarzy, którzy osiedlili się tam i odegrali znaczącą rolę w rozwoju kultury medycznej tego kraju.
W okresie międzywojennym działała tam Liga Jugosławia-Polska, która miała na celu ułatwianie kontaktów gospodarczych i kulturalnych z Polską. Nie była to organizacja polonijna, ale z okazji polskich świąt państwowych i kościelnych w obiektach Ligi spotykali się również nasi nieliczni rodacy. Liga udzieliła ogromnej pomocy polskiemu wojsku i cywilom, którzy przez Jugosławię przedostawali się na Zachód.
Po II wojnie światowej w Serbii zamieszkało wiele Polek, które poznały swoich mężów Serbów na pracach przymusowych lub w obozach w Niemczech. W czasie wojny, która doprowadziła do rozpadu Jugosławii (1991-1995), sankcji gospodarczych i bombardowań Serbii w roku 1999 wiele rodzin polonijnych osiedliło się w Polsce lub na Zachodzie.
Aktualnie przedstawiciele Polonii w Serbii stanowią grupę stosunkowo nieliczną. Głównymi ich skupiskami są: Belgrad (ok. 200), Ostojičevo (ok. 150), Niš i Novy Sad (po ok. 30), Kragujevac i Kraljevo (po ok. 20). W zdecydowanej większości są to kobiety, które wyszły za mąż za obywateli Jugosławii, oraz dzieci z ich mieszanych małżeństw. (...)
