ks. Marcin Stefanik SChr
Księgi liturgiczne (3) – Lekcjonarz
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2019
wydrukuj ten artykułCzytanie słowa Bożego buduje wspólnotę, ale także pozwala jej przeżyć w należyty sposób całą tajemnicę Eucharystii. Uważne wsłuchiwanie się w natchnione teksty nawiązuje do fragmentu Łukaszowej wersji Ewangelii, kiedy to Maria obiera „najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona” (por. Łk 10,38‑42). Teksty biblijne, które słyszymy w trakcie liturgii, pochodzą zasadniczo z lekcjonarzy. Jak wskazują przepisy liturgiczne, „nie wolno ich zastępować innymi tekstami, nie biblijnymi” (por. OWMR 57; CE 137).
Lekcjonarz jest księgą liturgiczną zawierającą czytania biblijne oraz celebracje słowa Bożego. Do około VI wieku nie posiadamy informacji potwierdzającej jakiś specjalny system czytań, czegoś na wzór dzisiejszego. Jednak układ homilii zastosowany przez Świętego Grzegorza Wielkiego wskazuje na używanie jakiegoś porządku testów biblijnych. Wiemy, że istniał układ, który polegał na czytaniu ksiąg Pisma Świętego jako lectio continua (czytanie ciągłe, fragment po fragmencie), co jest widoczne w cyklu perykop niedzielnych w ciągu roku. Wyjątkiem od tej zasady były oczywiście uroczystości. Później dobierano określone fragmenty do danego dnia i okresu liturgicznego.
Z biegiem czasu wyróżniano fragmenty ksiąg biblijnych, które określano perykopami. Choć nazwa ta weszła do liturgicznego obiegu w XVI wieku, to już od VI wieku umieszczano takie zestawy perykop na początku ksiąg biblijnych. (...)
